De familie De Smedt
Op bezoek bij . . .
Vingeroefening
Brandgans, zwarte zwaan, bergeend, canadese gans, hawaïgans, indische streepkopgans, nijlgans, mandarijneend, knobbelgans en ga zo maar door. Wellicht denkt u het verkeerde tijdschrift in handen te hebben (website onder ogen te hebben in dit geval !), wanneer u dit leest. Toch is het houden van deze siervogels voor Frank De Smedt onbewust een vingeroefening geweest voor zijn huidge geitenhouderij.
De eerste pasjes
De meeste onder ons hebben Frank al op menige wedstrijd ontmoet . Eigenlijk een onopvalende man die niet zozeer ruchtbaarheid geeft aan zijn aanwezigheid, maar des te meer zijn jonge fokkersogen de kost geeft. Frank is sinds ’96 echt actief binnen de stamboekwerking van de witte geiten en heeft inmiddels al eervolle prijzen behaald.
Het grasmaaier-principe
De meeste fokkers zullen zich beslist herkennen in het verhaal dat Frank ons vertelde. Het gezin uit Mazenzele, in de schaduw van Opwijk, kwam op een mooie dag in de gelegenheid de tuin met enkele are weide uit te breiden. Zo gezegd, zo gedaan : het adellijke gevogelte kreeg in ’92 het gezelschap van een bont allegaartje geiten en schapen. Enige doelstelling : de graspollen op zeeniveau houden.
De ware mosterd
Na wat experimentjes – raszuivere dieren bleken bij nader inzien van verdacht allooi (tegenwoordig verliezen dergelijke dieren hun SANITEL-nummer) – vond Frank de mosterd in de Grimbergse Biesthoekfarm. Frank herinnert zich trouwens nog zijn verbazing toen hij vernam dat de dieren wél moesten gemolken worden. Meteen de handen vol, had u gedacht. Frank helemaal niet. Hij wordt immers geholpen door zijn lief vrouwtje Bertilla bij het filteren van de melk. Bovendien verwerkt ze deze melk tot allerlei verse producten : zachte kaas, yoghurt enz . . .
Met TV op de kamer
Drie jaar fokken – het blauwbloedige gevogelte zwemt inmiddels op andere watertjes – heeft reeds vruchten afgeworpen. De zorg die aan de stalling en de uitrusting besteed wordt, is hieraan zeker niet vreemd. Elk dier beschikt over een ruim, comfortabel hok, prima voedering, een moderne melkmachine en . . . de room op de melk : een gezamenlijk tv-toestel ! Kabelaansluiting volgt weldra. De lammeren worden bovendien in een afzonderlijke stal gehuisvest : een schoolvoorbeeld voor een fokkerij met CAE-vrije ambities.
Plus est en vous
En inderdaad, de fokker van het Mazelhof werkt zo professioneel mogelijk. Daarom ook vindt hij het jammer dat er hoe langer, hoe minder keuringen ingericht worden met het oog op kwaliteitszorg. In dit verband betreurt hij het bij voorbeeld dat de Lembeekse bokkenkeuring feitelijk niet meer bestaat.
Andere vragen blijven evenzeer brandend actueel en verzuchtingen zijn legio.
Wanneer staan de waterdichte melkcontrole en DNA-test op punt ?
Wat met geactualiseerde inventarisatie zoals bokkenlijsten ?
Al deze verzuchtingen ten spijt, heeft Frank toch nog een pluim op de (fiere) hoed van de VHGS te steken. Frank wil zeer duidelijk kwijt dat onze club werkelijk een luisteren oor heeft voor haar leden. Dit staat in schril contrast met verplichtingen, regels een maatregelen die op een vrij afstandelijke manier opgelegd worden. Hij voegt er ook nog fijntjes aan toe dat een keuring, ingericht door de VHGS, steeds duidelijke informatie geeft in verband met de gekeurde dieren. Zo weet de fokker ten minste in welke zin hij moet bijsturen.
Frank is echter niet bij de pakken blijven zitten. Hij schoolt zichzelf bij via een vaktijdschrift en cursus . . . made in Holland. Wat betreft de administratie van zijn fokkerij wordt hij op al zijn wenken bediend door zijn vinnige computer : zowel aankoop van likstenen als ontwormingsstrategie verschijnen bij de geringste vingerknip. De bezoeker vindt trouwens van elk dier een genealogisch overzicht aan één van de wanden binnen de stal.
Expansie
Naarmate de avond verstreek, kwamen we steeds meer tot het besef dat Frank zijn hobby als een perfectionist koestert. Het zal u dan ook niet verbazen dat er op zijn tekentafel een nieuw plan ligt voor een betere én ruimere stal. Franks aandacht voor onverzichtelijkheid, zorgzaamheid en hygiëne herinneren aan een artikel uit één van de vroegere nummers. Daarin had Roland Van Eyndhoven het eveneens over deze drie puntjes. Deze drie voorwaarden zijn als het ware het visitekaartje van de geitenfokker, en in zijn persoon de geitenhouderij in het algemeen. We wensen Frank en zijn gezin veel moed, durf en volharding toe bij het realiseren van de toekomstplannen. Rvr – 04/2000