De familie Schollaert

In principe hadden we op vrijdag 8 september 2006 volop bezig moeten zijn met het klaarmaken van de zaal, de tap, de receptie, de prijzen en aandenkens, het opstellen van de wedstrijdringen enz. maar aangezien onze Schapen- en geitenhappening jammer genoeg niet kon doorgaan dit jaar hadden we de handen vrij om eens op bezoek te gaan bij één van onze leden. Dit bezoek was al meer dan een jaar geleden gepland, maar door omstandigheden was het er nog niet van gekomen. Samen met Kurt vertrok ik richting Vlaamse ardennen, meer bepaald naar Vlierzele, dichtbij St. Lievens Houtem, gekend voor zijn hele grote zomer- en winterjaarmarkten. In Vlierzele fokken Norbert en Hilde boergeiten. Deze geiten zijn nog eerder zeldzaam in België, vandaar onze interesse.

We werden verwelkomd door 4 mooie Berner Sennen honden, die samen met hen de woonkamer delen, wat een garantie is voor een individuele band met elk van hun dieren en ook een goede socialisatie van de pups garandeert. Af en toe werd er al een nestje pups geboren ten huize Schollaert. De eisen die de Koninklijke maatschappij Sint-Hubertus stelt aan fokkers van dergelijke grote rashonden is niet miniem. Aan de hand van een aantal testen moet eerst uitgemaakt worden of je hond wel degelijk geschikt is om correcte en gezonde pups op de wereld te zetten. Met de honden namen ze ook al deel aan schoonheidswedstrijden, net als met hun krielkippen trouwens. Daarvan hebben ze een bonte verzameling rondlopen op hun Hof Ter Vlieringhe.

De ervaring die ze met hun honden opgebouwd hebben komt hen goed van pas in de fokkerij met hun geiten. Een eerste stelregel is dat hun dieren van de beste kwaliteit moeten zijn. Je kan even goed prima stamboekdieren houden, ze kosten je evenveel tijd en energie, da’s één van Norbert’s stelregels. Zo ging het met de honden, en zo gaat het nu ook met de geiten. Na amper 3 jaar met geiten bezig te zijn mag hij zich de trotse eigenaar noemen van een hele mooie kudde prachtige boergeiten, CAE-vrij wel te verstaan, of wat dacht je ? Norbert schuwt dan ook geen inspanning en heeft geen probleem om een correcte (lees redelijk hoge . . .) prijs te betalen voor kwaliteitsvolle dieren. Maar kwaliteit moet betaald worden en het resultaat mag absoluut gezien worden, dat kunnen een aantal bezoekers die zich reeds bij hen kwam vergapen aan de mooie geiten beamen. Af en toe zit er wel eens iemand tussen die deze principes niet begrijpt, maar da’s wel uitzonderlijk, en die wordt met evenveel plezier doorverwezen.

Norbert is kok en vanuit zijn professionele activiteiten was hij op zoek naar vleesgeiten. Schapenvlees, dat vind je natuurlijk wel, maar geitenvlees . . . dat was niet zo gemakkelijk, zeker niet in België, zodat ze uiteindelijk besloten om dan maar zelf geiten te houden. Toen ze onlangs een 9-jarige geit naar het slachthuis brachten werden ze bijna te kijk gezet door de slachters van dienst. Wat ga je in hemelsnaam met het vlees van dit dier kunnen doen, was hun kritiek, maar het lachen verging hen snel toen Norbert het karkas kon gaan afhalen.

Mooi mager vlees, dat eigenlijk voor de honden voorbestemd was, maar dat deze eindbestemming niet bereikt heeft. Norbert en Hilde hebben het met veel smaak zelf opgegeten, ’t zou echt zonde geweest zijn om dit aan de honden te voeren. Als het op een goede manier als stoofpotje klaargemaakt wordt is het echt heerlijk vlees, zelfs van een 9-jarige geit. Ga dan maar eens na hoe lekker het vlees van een boklam van ’n maand of 3 niet moet zijn ! De boergeit is een vleesdier dat kracht en grootte uitstraalt, een ideaal ras om te slachten. De lammetjes groeien snel en volwassen geiten hebben een gewicht van ongeveer 80 kg, volwassen bokken zijn aanzienlijk groter dan geiten en wegen ongeveer 110 kg. Belangrijkste kenmerk is dan ook de vleesaanzet van de dieren.

Zijn eerste boergeiten kocht hij 3jaar geleden bij een fokker uit Lier, maar die hadden jammer genoeg niet de juiste rasstandaard. Enkel de beste stamboekgeiten worden nu nog aangekocht, vorig jaar 4 in Duitsland (eigenlijk had hij er 5 besteld, maar ééntje ervan had een krullend oor, wat niet mag bij boergeiten), dit jaar in Nederland. Ze vinden het natuurlijk jammer dat hun boergeiten in België niet kunnen ingeschreven worden, omdat er hier nog geen erkend stamboek is. Vorig jaar exporteerden ze lammetjes naar Nederland, en daar konden die geitjes wel opnieuw ingeschreven worden, wel enkel door de Nederlandse koper, en op basis van de stamboekdocumenten van de ouderdieren.

Boergeiten hebben eigenlijk geen bronsttijd, die loopt namelijk gans het jaar door zodat je geiten 3 keer kan laten lammeren in 2 jaar tijd. Zo kan je bijvoorbeeld je oudere geiten in januari/februari laten lammeren en je jaarlingen tegen juni/juli.

Sinds Norbert en Hilde bezig zijn met geiten zijn ze ook lid van onze vereniging, en niet alleen van onze vereniging trouwens. Ze vinden het fijn om hun dieren te tonen aan de bezoekers van wedstrijden of landbouwbeurzen en dergelijke. Ze namen vorige jaar deel aan onze Schapen- en geitenhappening en toonden hun dieren ook tijdens de Dag van het Schaap te Oudenaarde en tijdens de Schapendag te Aalst. Ze mogen daar altijd op veel belangstelling en bewonderende blikken rekenen.

Dat Norbert een doorbijter is en zijn hobby tot in de puntjes verzorgt konden we aan den lijve ondervinden. Mooie stallen en prima onderhouden weides. Hiervoor heeft hij de nodige machines ter beschikking, een kleine traktor, hooikeerder, ploeg, sproeiinstallaties . . . al kregen we tijdens ons bezoek enkele interessante verhalen te horen over het gebruik van enkele van deze toestellen. Alles liep niet altijd op wieltjes, maar voor elk probleem is er wel een oplossing.

Op het internet kan je hun Hof Ter Vlieringhe ook al terugvinden  namelijk op www.hoftervlieringhe.be. Twee eindejaarsstudenten zorgden voor de layout van een heel verzorgde website die Norbert nu zelf regelmatig bijwerkt. Je moet maar eens een kijkje gaan nemen, af en toe worden er nieuwtjes en bijkomende foto’s gepubliceerd.

Naast de geiten, honden en kippen hebben ze ook nog enkele Fjordenpaarden, maar aangezien ze niet over voldoende vrije tijd meer beschikken om deze ook optimaal te verzorgen, te berijden en in te spannen voor hun koets hebben ze besloten om de paarden waarschijnlijk weg te doen, of toch wat te verminderen. Er zal dus nog meer aandacht naar de geiten kunnen gaan zodat we hen zeker en vast nog zullen zien op tal van activiteiten.

We bedanken Norbert en Hilde voor het onthaal, de rondleiding en de leuke babbel.

Fds&Ks-09/2006